Wanneer de avond stolt
Er op een oud perron zonder zon
De nachttrein wacht
Bij het raam wanneer het licht aangaat
Het raam een spiegel wordt die naar je staart
Hoe vaak, hoe ver je ook reist
Je schaduwt jezelf altijd
Als het raam de reizigers kromt
Een man met jouw schim vermomt
Als het raam een spiegel wordt
In een trein, in een droom
Vervaagt voor vertrek de horizon
Hoe traag, hoe ver ook de reis
Je schaduwt jezelf altijd